تیری در تاریکی
 این که از سوی عده ای، 25 بهمن به جای 22 بهمن روز راهپیمایی و حمایت از مردم مصر و تونس انتخاب شده است، این نکته را اثبات می کند که شکاف و فاصله آنان با جامعه بیشتر شده است .
انتخاب روز دیگری به جز 22 بهمن یک رفتار فعالانه نیست بلکه یک واکنش و رفتار انفعالی است . اصولا یکی از علامت های افول و فرقه شدن جریان ها در همین رفتارها نهفته است . وقتی قرار باشد رادیکالیسم سبز با کناره گیری از جشن ملی 22 بهمن که روز همصدایی با مردم مصر و تونس است ، حاضر نشود و تصمیم بگیرد چند روز بعد تجمع کند نشان می دهد خود نیز پذیرفته اند که به فرقه ای جدای از جامعه تبدیل شده اند . البته رهبران رادیکالیسم سبز به رهگذران خیابان پر تردد انقلاب چشم دوخته اند و اصولا دلیل اینکه یک روز غیر تعطیل را بعنوان روز تجمع خود برگزیده اند همین است . از ویژگی رادیکالیست های ابزارگرا همین است که نلاش می کنند از دیگران سپر دفاعی برای خویش بسازند . آنها امیدوارند در ساعتی که اوج شلوغی و عبور رهگذران محسوب می شود و ادارات و موسسات تعطیل می شوند از این فرصت بهره برداری کنند .
از سوی دیگر چه بسا مخالفان انقلاب که سال گذشته نیز در حوادث زیانبار مشارکت داشتند و این بار نیز از این اقدام رهبران رادیکالیسم سبز حمایت کرده اند ، برای آن که بتوانند انگیزشی در میان طرفداران این جریان ایجاد کنند نمایشی مانند قتل ندا آقا سلطان را به صحنه بیاورند . این موضوع گر چه هوشیاری مردم و نیروهای امنیتی را می طلبد اما دیگر پروژه ای تجربه شده است که نتیجه ای در بر نخواهد داشت .
اگر رهبران رادیکالیسم سبز از بیم واکنش مردمی فراخوان تجمع خود را به بعد از 22 بهمن انداخته اند باید بدانند که 9 دی در اثر قیام مردمی علیه سران فتنه به یک روز ملی تبدیل شد . لذا این تصمیم سیاسی نیز مانند تکرار تجربه های گذشته نه تنها به یاری آنان نخواهد انجامید بلکه بر بار مسئولیت های آنان خواهد افزود .